Ποιο είναι τελικά το πνεύμα των ημερών; Αυτό που μας κάνει να τρέχουμε πανικόβλητοι να αγοράσουμε δώρα ή αυτό που μας κάνει πιο τρυφερούς; Το Σάββατο 29/12 το μεσημέρι στο Σύνταγμα γινόταν το αδιαχώρητο. Οικογένειες που έφταναν με τα μικρά για βόλτα, παρέες νεαρών αλλά και ηλικιωμένων που αντάλλασσαν χαρούμενοι φιλάκια και ευχές, όσοι βρήκαν την ευκαιρία να κατεβούν για ψώνια και όσοι κατάφεραν να δουν φίλους αγαπημένους μετά από καιρό. Οι περισσότεροι πήραν το δρόμο της επιστροφής στο σπίτι το απόγευμα, με τσάντες στα χέρια και μια απίστευτη ταλαιπωρία στο βλέμμα.
Δεν είναι όλοι ευτυχισμένοι στις γιορτές. Δεδομένου ότι τελειώνει η χρονιά, για πολλούς η ανασκόπηση γίνεται πηγή απογοήτευσης. Για άλλους, η επιλογή δώρων αποτελεί ένα μικρό μαρτύριο: "θα προλάβω, θα καταφέρω να πρωτοτυπήσω, θα μου φτάσουν τα χρήματα" είναι οι βασικές αγωνίες. Υπάρχουν και ορισμένοι που έχουν συνδέσει τις γιορτές με δυσάρεστες αναμνήσεις-και δεν είναι λίγοι- οπότε δύσκολα καταφέρνουν να μπουν στο χαρωπό πνεύμα που επιτάσσουν οι στολισμένες βιτρίνες και τα τραγούδια από τα μεγάφωνα.
Όση ένταση και όσα πικρά συναισθήματα και αν κρύβουν όμως αυτές οι μέρες των γιορτών παράλληλα εμπεριέχουν την αισιοδοξία και την προσμονή για το καλύτερο. Και μόνο το γεγονός ότι προσφέρουμε περισσότερα -έστω και συγκαταβατικά- χαμόγελα, δίνουμε περισσότερα φιλιά και ευχόμαστε καλή χρονιά μέχρι και στους διπλανούς μας στο λεωφορείο, μας κάνει λιγότερο μουρτζούφληδες και λίγο περισσότερο καλύτερους ανθρώπους.
Και δεν έχει τόση σημασία που ξέρουμε ότι Αϊ-Βασίλης δεν υπάρχει. Μπορούμε πάντα να ελπίζουμε ότι το δικό μας δώρο για τη νέα χρονιά θα ξεπερνά τα στενά όρια της ύλης και θα μας το δώσει όχι ένας καλοκάγαθος γεράκος αλλά ο διπλανός μας..
Πηγή: news247.gr
