Ποιος μπορεί να πει ότι δεν ένιωσε κάποια στιγμή της ζωής του τη ζήλια από τον σύντροφο του ή να παραδεχτεί ότι δεν ζήλεψε ο ίδιος;
Η ζήλια είναι συχνά ένα κακό που καταστρέφει σιγά-σιγά τη σχέση και δηλητηριάζει τόσο το άτομο που ζηλεύει όσο και τον σύντροφό του. Το να συνειδητοποιήσουμε και να παραδεχτούμε ότι ζηλεύουμε ή ότι ζηλεύει ο/η σύντροφός μας είναι σαφώς ένα πολύ μεγάλο βήμα.
Εκδήλωση αγάπης;
Πολλοί ισχυρίζονται πως ο/η σύντροφός τους ζηλεύει και αυτό τους κάνει να αισθάνονται ασφαλείς σε ότι αφορά στα συναισθήματα του/της συντρόφου τους για το πρόσωπό τους. Άλλοι πάλι συνηθίζουν να λένε «ζηλεύω, άρα είμαι ερωτευμένος.»
Προς έκπληξη ίσως μερικών, η ζήλεια σε καμία περίπτωση δεν είναι ένδειξη αγάπης ή έρωτα. Αντιθέτως, έρωτας και ζήλια σπάνια συμβαδίζουν. Όταν κάποιος είναι ερωτευμένος, οι παλμοί της καρδιάς αυξάνονται, το ίδιο συμβαίνει και όταν ζηλεύουμε. Αυτό που θεωρούμε λοιπόν ως «σωματική-οργανική» εκδήλωση αγάπης, δεν είναι τίποτα περισσότερο από καθαρή ζήλια. Η καρδιά τρελαίνεται όταν σκεφτόμαστε τον/την σύντροφό μας με κάποιο άλλο άτομο, και πολλές φορές νομίζουμε ότι θα «σπάσει», ενώ αρκετά συχνά χρησιμοποιούμε το χτυποκάρδι αυτό ως πρόσχημα.
Η ζήλια είναι αποκαλυπτική
Δείχνει ότι διαθέτουμε μεγάλη φαντασία. Εκτός των περιπτώσεων που θωρείται απόλυτα δικαιολογημένη -π.χ. όταν πιάνουμε τον/την σύντροφό μας επ' αυτοφώρω- η ζήλια γεννά φανταστικές ιστορίες και εικόνες. Σκεφτόμαστε τον/την σύντροφό μας με κάποιο άλλο άτομο και τείνουμε να το πιστεύουμε, ακόμα και αν δεν έχουμε ενδείξεις ή αποδείξεις για κάτι τέτοιο.
Δείχνει μεγάλη κτητικότητα. Και αυτό γιατί πιστεύουμε, συνειδητά ή όχι, ότι ο/η σύντροφός μας μάς ανήκει.
Εάν αγαπάμε και σεβόμαστε τον/την σύντροφό μας και αφήνουμε τον απαραίτητο ελεύθερο χώρο για να «αναπνεύσει», σπάνια η ζήλια μπαίνει ανάμεσα στο ζευγάρι.
Δείχνει χαμηλή αυτοεκτίμηση. Όσο πιο χαμηλή αυτοεκτίμηση έχουμε, τόσο πιο πολύ ζηλεύουμε τον άλλο και πιστεύουμε ότι θα βρει «κάποιον καλύτερο από μας να αγαπήσει.» Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε την τάση να «ανακρίνουμε» τον/την σύντροφό μας και να του/της απευθύνουμε έναν καταιγισμό ερωτήσεων του τύπου: «με ποιον είχες βγει», «που ήσουν όταν σε πήρα στο γραφείο και έλειπες», «έχεις ακόμα επικοινωνία με τον/την πρώην σου». Πολλοί μάλιστα ζηλεύουν ακόμα και τα συγγενικά πρόσωπα του συντρόφου τους, τους συναδέλφους, τους γείτονες, τον προσωπικό γιατρό... Η αλήθεια είναι πως όταν ζηλεύουμε, ζηλεύουμε. Αλλά όταν δεν έχουμε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας, τότε όλοι μας φαίνονται καλύτεροι από εμάς, πιο ενδιαφέροντες, πιο καλλιεργημένοι, πιο όμορφοι, πιο πλούσιοι, πιο ευχάριστοι...
Οι ρίζες της ζήλιας
Η οικογένεια: Το αίσθημα της ζήλιας μπορεί να προκύψει από πολύ νωρίς, εντός του οικογενειακού περιβάλλοντος. Ο ερχομός ενός νέου μέλους, η εμφανής προτίμηση των γονιών στο ένα παιδί είτε πραγματική, είτε φανταστική- και η διαφορετική αντιμετώπιση μπορούν να γεννήσουν σε ένα παιδί το αίσθημα της ζήλιας και μετά είναι πολύ δύσκολο να απαλλαγεί από αυτό.
Το σχολείο: Οι καθηγητές πολλές φορές συμπεριφέρονται άδικα απέναντι σε μερικούς μαθητές τους, ακόμα και ασυνείδητα. Για τα πιο ευαίσθητα παιδιά, μία τέτοια αντιμετώπιση μπορεί να είναι ανυπόφορη και η ζήλια έρχεται να εγκατασταθεί για τα καλά, αναγκάζοντάς τα να υποφέρουν -περισσότερο ή λιγότερο- για το υπόλοιπο της ζωής τους.
Η ερωτική ζωή: Συχνά, ένα παραστράτημα του συντρόφου μας είναι αρκετό για να μας κάνει να ζηλέψουμε. Ο πόνος που αισθανόμαστε παραμένει, το ίδιο και η δυσπιστία και με δυσκολία πλέον εμπιστευόμαστε τον οποιονδήποτε, με αποτέλεσμα να χαλάμε μερικές από τις πιο όμορφες ερωτικές μας ιστορίες.
Η ζήλια είναι συχνά ένα κακό που καταστρέφει σιγά-σιγά τη σχέση και δηλητηριάζει τόσο το άτομο που ζηλεύει όσο και τον σύντροφό του. Το να συνειδητοποιήσουμε και να παραδεχτούμε ότι ζηλεύουμε ή ότι ζηλεύει ο/η σύντροφός μας είναι σαφώς ένα πολύ μεγάλο βήμα.
Εκδήλωση αγάπης;
Πολλοί ισχυρίζονται πως ο/η σύντροφός τους ζηλεύει και αυτό τους κάνει να αισθάνονται ασφαλείς σε ότι αφορά στα συναισθήματα του/της συντρόφου τους για το πρόσωπό τους. Άλλοι πάλι συνηθίζουν να λένε «ζηλεύω, άρα είμαι ερωτευμένος.»
Προς έκπληξη ίσως μερικών, η ζήλεια σε καμία περίπτωση δεν είναι ένδειξη αγάπης ή έρωτα. Αντιθέτως, έρωτας και ζήλια σπάνια συμβαδίζουν. Όταν κάποιος είναι ερωτευμένος, οι παλμοί της καρδιάς αυξάνονται, το ίδιο συμβαίνει και όταν ζηλεύουμε. Αυτό που θεωρούμε λοιπόν ως «σωματική-οργανική» εκδήλωση αγάπης, δεν είναι τίποτα περισσότερο από καθαρή ζήλια. Η καρδιά τρελαίνεται όταν σκεφτόμαστε τον/την σύντροφό μας με κάποιο άλλο άτομο, και πολλές φορές νομίζουμε ότι θα «σπάσει», ενώ αρκετά συχνά χρησιμοποιούμε το χτυποκάρδι αυτό ως πρόσχημα.
Η ζήλια είναι αποκαλυπτική
Δείχνει ότι διαθέτουμε μεγάλη φαντασία. Εκτός των περιπτώσεων που θωρείται απόλυτα δικαιολογημένη -π.χ. όταν πιάνουμε τον/την σύντροφό μας επ' αυτοφώρω- η ζήλια γεννά φανταστικές ιστορίες και εικόνες. Σκεφτόμαστε τον/την σύντροφό μας με κάποιο άλλο άτομο και τείνουμε να το πιστεύουμε, ακόμα και αν δεν έχουμε ενδείξεις ή αποδείξεις για κάτι τέτοιο.
Δείχνει μεγάλη κτητικότητα. Και αυτό γιατί πιστεύουμε, συνειδητά ή όχι, ότι ο/η σύντροφός μας μάς ανήκει.
Εάν αγαπάμε και σεβόμαστε τον/την σύντροφό μας και αφήνουμε τον απαραίτητο ελεύθερο χώρο για να «αναπνεύσει», σπάνια η ζήλια μπαίνει ανάμεσα στο ζευγάρι.
Δείχνει χαμηλή αυτοεκτίμηση. Όσο πιο χαμηλή αυτοεκτίμηση έχουμε, τόσο πιο πολύ ζηλεύουμε τον άλλο και πιστεύουμε ότι θα βρει «κάποιον καλύτερο από μας να αγαπήσει.» Δεν είναι λίγες οι φορές που έχουμε την τάση να «ανακρίνουμε» τον/την σύντροφό μας και να του/της απευθύνουμε έναν καταιγισμό ερωτήσεων του τύπου: «με ποιον είχες βγει», «που ήσουν όταν σε πήρα στο γραφείο και έλειπες», «έχεις ακόμα επικοινωνία με τον/την πρώην σου». Πολλοί μάλιστα ζηλεύουν ακόμα και τα συγγενικά πρόσωπα του συντρόφου τους, τους συναδέλφους, τους γείτονες, τον προσωπικό γιατρό... Η αλήθεια είναι πως όταν ζηλεύουμε, ζηλεύουμε. Αλλά όταν δεν έχουμε μεγάλη ιδέα για τον εαυτό μας, τότε όλοι μας φαίνονται καλύτεροι από εμάς, πιο ενδιαφέροντες, πιο καλλιεργημένοι, πιο όμορφοι, πιο πλούσιοι, πιο ευχάριστοι...
Οι ρίζες της ζήλιας
Η οικογένεια: Το αίσθημα της ζήλιας μπορεί να προκύψει από πολύ νωρίς, εντός του οικογενειακού περιβάλλοντος. Ο ερχομός ενός νέου μέλους, η εμφανής προτίμηση των γονιών στο ένα παιδί είτε πραγματική, είτε φανταστική- και η διαφορετική αντιμετώπιση μπορούν να γεννήσουν σε ένα παιδί το αίσθημα της ζήλιας και μετά είναι πολύ δύσκολο να απαλλαγεί από αυτό.
Το σχολείο: Οι καθηγητές πολλές φορές συμπεριφέρονται άδικα απέναντι σε μερικούς μαθητές τους, ακόμα και ασυνείδητα. Για τα πιο ευαίσθητα παιδιά, μία τέτοια αντιμετώπιση μπορεί να είναι ανυπόφορη και η ζήλια έρχεται να εγκατασταθεί για τα καλά, αναγκάζοντάς τα να υποφέρουν -περισσότερο ή λιγότερο- για το υπόλοιπο της ζωής τους.
Η ερωτική ζωή: Συχνά, ένα παραστράτημα του συντρόφου μας είναι αρκετό για να μας κάνει να ζηλέψουμε. Ο πόνος που αισθανόμαστε παραμένει, το ίδιο και η δυσπιστία και με δυσκολία πλέον εμπιστευόμαστε τον οποιονδήποτε, με αποτέλεσμα να χαλάμε μερικές από τις πιο όμορφες ερωτικές μας ιστορίες.
