Η ερευνήτρια Dr. Chris Streeter, Καθηγήτρια Ψυχιατρικής και Νευρολογίας στο Boston University School of Medicine, δήλωσε πως είναι σχεδόν σίγουρη πως αυτή είναι η πρώτη έρευνα που αποδεικνύει ότι υπάρχει πραγματική, μετρίσιμη αλλαγή του σημαντικού νευροδιαβιβαστή μετά από παρέμβαση που σχετίζεται με τον τρόπο ζωής, όπως η γιόγκα.
Η ερευνήτρια πιστεύει ότι η γιόγκα, ενδεχομένως, μπορεί να αποτελέσει χρήσιμο ‘όπλο’ για την καταπολέμηση της κατάθλιψης και του άγχους. Δεν συμβουλεύει να σταματήσουν οι άνθρωποι τη φαρμακευτική αγωγή αλλά να χρησιμοποιήσουν παράλληλα τη γιόγκα για να δουν πώς θα ανταποκριθούν σε αυτήν.
Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύονται στο περιοδικό ‘Journal of Alternative and complementary medicine’.
Στην έρευνα έλαβαν μέρος 8 εθελοντές, που ακολουθούσαν ασκήσεις γιόγκα για μεγάλο διάστημα και 11 που δεν ασχολούνταν με αυτή. Οι εθελοντές ήταν υγιείς, ενώ κανείς δεν είχε διαγνωστεί με σοβαρή ψυχική νόσο.
Στην αρχή της έρευνας μετρήθηκαν τα επίπεδα του νευροδιαβιβαστή. Στη συνέχεια όσοι έκαναν γιόγκα έκαναν διαλογισμό για μια ώρα, ενώ η άλλη ομάδα απλώς διάβαζε. Στη συνέχεια φάνηκε ότι το επίπεδο του νευροδιαβιβαστή παρουσίασε αύξηση κατά 27% στην ομάδα που έκανε γιόγκα.
Η Streeter δήλωσε πως πρόκειται για σημαντική άνοδο. Η άλλη ομάδα δεν παρουσίασε αυτή την αλλαγή. Το είδος της γιόγκα δεν φάνηκε να παίζει ρόλο καθώς οι συμμετέχοντες είχαν επιλέξει διαφορετικά είδη.
Ωστόσο, άλλος ειδικός θεωρεί πως η έρευνα είχε ορισμένα μειονεκτήματα.
Ο Zindel Segal, Καθηγητής ψυχολογίας και ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Τορόντο, αναρωτιέται γιατί η ομάδα που έκανε γιόγκα συγκρίθηκε με ομάδα που παρέμεινε αδρανής, διαβάζοντας και όχι με ομάδα που θα ακολουθούσε κάποια άλλη φυσική δραστηριότητα.
Επίσης παρατήρησε πως όλοι οι συμμετέχοντες ήταν ψυχικά υγιείς και ότι η κατάθλιψη και η αγχώδης διαταραχή δεν αφορούν μόνο τις καθημερινές διακυμάνσεις που παρατηρούνται στο στρες και στην ένταση.
Ο ερευνητής δήλωσε πως γνωρίζουμε πως η γιόγκα μπορεί να έχει σημαντική επίδραση στο να μετριάσει τις διακυμάνσεις που νιώθει ο άνθρωπος καθημερινά, αλλά θεωρεί πως αυτό μπορεί να επιτευχθεί ίσως και με άλλους τρόπους.
Παράλληλα εκφράζει επιφυλάξεις και για το ρόλο της GABA στην κατάθλιψη δηλώνοντας ότι η κατάθλιψη δεν εξαρτάται μόνο από αυτήν. Όπως υπογραμμίζει, η σεροτονίνη παίζει μεγαλύτερο ρόλο.
Παρόλα αυτά δεν θεωρεί πως η έρευνα δεν αξίζει, καθώς και ο ίδιος χρησιμοποιεί το διαλογισμό και τη γιόγκα ως μέρος της θεραπευτικής αγωγής. Πιστεύει πως χρειάζεται περαιτέρω έρευνα.
Η ερευνήτρια συμφωνεί πως η έρευνα είναι μόνο η αρχή.
Πηγές: ‘Journal of Alternative and complementary medicine’
